نمايشگاه خانهی شماره نوزدهِ ماني غلامي تلفیقی بود از سکانسهای فیلمهای نوآر. در واقع این نقاشیها، ترکیببندیهایی هستند که به سبک و سیاق سینمای نوآر اما بهطور دلخواه کشیده شدهاند.
هفتاد طراحي و نقاشي اين مجموعه اداي ديني است به سينماي نوآر. اين آثار صحنههاي مشخصي از فيلمها نيستند، بلكه صحنههايي با تركيببنديهاي جديد و كماكان وفادار به عناصر و فضاي فيلمها خلق شده است.
اين نمايشگاه از يكم تا سيزدهم دي ماه 1391 در يك خانهي قديمي واقع در خيابان شريعتيِ تهران برگزار شد. [...]
برای مشاهده متن کامل مقاله نیاز به دسترسی ویژه دارید
چنانچه قبلا در سایت عضو شدهاید، وارد شوید، در غیر اینصورت ثبتنام کنید