چرا ترنر؟ در نگاهِ اوّل دنیای نقاش ربطی به عوالمِ فیلمساز ندارد. ترنر منظره‌نگاری چیره‌دست بود که با چشم‌اندازهای دریایی و منظره‌های طبیعی سروکار داشت و به‌ندرت می‌شد در گوشه‌وکنارِ قاب‌هایش ردّی از انسان پیدا کرد. دسته‌های انسانی در تابلوهای وی به توده‌هایی بی‌شکل می‌ماندند و به بندگانی بی‌مقدار در بند و بازیچهٔ طبیعت. همچنین تن زدن ترنر از رئالیسم، و غلبهٔ عناصر آبستره در آثارِ متأخرش در گفتمانِ هنری‌ـ‌آکادمیک زمانهٔ وی کج‌روی و اعوجاجی تلقی می‌شد که باید راست گردد. مایک لی، به‌عکس، کارش کاویدنِ روحِ آدم‌ها و رخنه به درونِ آنهاست، آن‌هم اغلب در بستری به‌غایت رئالیستی. اگر ترنر متوجه آسمان بود، نگاهِ مایک لی معطوف است به زمین. اگر اولی هنرمندِ «لنداسکیپ» است، دومی ذهن‌مشغولِ «پرتره»هاست. [...]
