پخش مجدد فیلم‌ها چنان نقش مهمی در سینمای معاصر دارد که ما را به تأمل وا می‌دارد ببینیم چه چیزی در مفهوم این فیلم‌ها تغییر کرده است. مثلاً بیست سال پیش چه کسی قادر بود شرط ببندد که فیلم دختران نمایش اثر پل ورهوفن که منتقدین به اتفاق آرا آن را کوبیدند در پخش مجددش موفق شود. به‌نظر، تاریخ سینما از چیزی تشکیل نشده به‌ جز سوءتفاهمات، قرار ملاقات‌های صورت‌نگرفته، نابهنگامی‌ها و فیلم‌هایی که تنها به بهای حرکتی کند و مرموز جلب نظر می‌کنند. برای غارتگر (1987) هم قضیه از همین قرار است، دومین فیلم بلند و نخستین موفقیت بزرگ جان مک‌تیرنان (جان‌سخت، آخرین قهرمان)، سینماگری که متأسفانه بیشتر بابت درگیری‌های اخیرش با دستگاه قضایی آمریکا معروف شده تا دستاوردهای تعیین‌کننده‌اش برای سینمای اکشن. [...]