حاوحا، آخرین فیلم لیساندرو آلونسو، برای بسیاری از منتقدان غافلگیرکننده بود. نه به این دلیل که تفاوت‌های زیادی نسبت به چهار ساخته‌ی بلند پیشین او دارد، بلکه از این جهت که اثبات می‌کند که سینمای او دربردارنده‌ی دامنه‌ای گسترده‌تر از آن احتمالاتی است که خیلی‌ها پیش‌تر گمان برده بودند. اینجا با فیلمی مواجهیم که از ما می‌خواهد تا به تمامیت کارنامه‌ی سازنده‌اش نگاه کنیم، همان جنس دعوتی که ممکن است در مواجهه با هر فیلمساز دیگری با بلندپروازی‌های استتیک عظیم پیش بیاید. [...]