جشنواره جهانی فیلم فجر در دومین سال استقلالش از جشنواره فیلم فجر، از اول تا ششم اردیبهشت‌ماه در پردیس چهارسو برگزار شد ــ در هیاهوی پر ازدحام مرکز شهر تهران و در سه طبقه بالایی مرکز خرید چهارسو. رنگ قرمزی که همه‌جا را به تسخیر خود درآورده بود نوید می‌داد که این جشنواره کوچک هدفی بزرگ پیش رو دارد: ساختن حال‌وهوایی از آن خود. نام مخفف FIFF و داوطلبان جوانی که در سه طبقه بالایی این مرکز خرید پراکنده بودند، من را به یاد جشنواره تورنتو می‌انداخت، جشنواره‌ای که با گام‌های کوچک شروع کرد و با ممارست و نوآوری بدل شد به یکی از مهم‌ترین جشنواره‌های آمریکای شمالی. البته همه می‌دانیم که با توجه به محدودیت‌ها و قوانینی که در پخش فیلم‌های مطرح جهان وجود دارد، یک جشنواره ایرانی چه مشکلاتی را در مسیر جهانی شدن تجربه خواهد کرد؛ از سویی بسیاری از فیلم‌ها امکان نمایش در این جشنواره را نخواهند یافت و از سوی دیگر حضور مهمانان مشهور، بخصوص فیلمسازان و بازیگران، توأم با ملاحظاتی خواهد بود. البته باید در نظر داشت که همین جشنواره با توجه به موقعیت جغرافیایی‌اش و با تمرکز بر ایده‌های نو، این قابلیت را دارد که به یک جشنواره کوچک هیجان‌انگیز بدل شود، جشنواره‌ای که هم برای مخاطبان ایرانی و هم برای مهمانان خارجی جاذبه‌هایی دارد. [...]