- پس از مضمون اختگیِ روانی که در فیلم تنها خدا می‌بخشد شاهدش بودیم، با فیلمی که بازیگران زن نقش‌های اصلی را تصاحب می‌کنند به کن بازمی‌گردید. فکر نمی‌کنید به این ترتیب تصویر مردانه‌ای را که فیلم‌های نخستینتان تداعی می‌کرد درهم می‌شکنید؟
- فرض را بر این بگیریم که ارتباطی منطقی میان سه فیلم آخرم وجود دارد. رایان گاسلینگ در فیلم راندن اوج مردانگی بود، گونه‌ای اَبَرمرد شکست‌ناپذیر. بعد در تنها خدا می‌بخشد مجبورش کردم در برابر اقتدار کریستین اسکات توماس به اختگی تن دهد. شاید به تعبیری بتوان گفت این مردانگی این‌بار در شخصیت ال فنینگ حلول کرده: جنگجوی اَبَرانسانی که مرده اما در جسم دخترک موطلاییِ شانزده ساله‌ای حیاتِ دوباره یافته. قهرمان اهریمن نئونی سوپرمدل جوانی است که در برابر دنیای مد و تمامی مردان و زنانی که سعی دارند از او سوءاستفاده کنند به‌شدت می‌ایستد و با آن مبارزه می‌کند. مثل رایان گاسلینگ در راندن. پس می‌بینید فرضیه‌ام مبنی بر حلولش در جسم یک زن بیراه نیست! [...]
