کسانی که فیلم شهروند شماره چهار را دیده‌اند از این فیلمِ زندگینامه‌ای که هسته‌ی آن چیزی جز بازسازی مستند لورا پویترس نیست، چیز بیشتری راجع به ادوارد اسنودن دستگیرشان نخواهد شد. خیلی نمی‌دانیم نگرش الیور استون برآمده از تواضع است (دعوت به دیدن فیلمی مستند با قبول ضمنی گیراتر بودن آن از پارنویایی‌ترین داستان‌ها) یا برعکس از نوعی بدبینی (جامه‌ی پُر خط‌وخالِ فیلمِ زندگینامه‌ایِ آموزنده‌ای را به تن مستندی ستیزه‌گر کردن). [...]
