مارک رايلنس لبخندی می‌زند و مي‌گويد: «شانس آوردم که تام هنکس اصلاً آدم حسودي نيست…». اين هنرپيشه‌ي خوش‌پوش انگليسي نه قامت هفت و نيم متري دارد، نه گوش‌هاي آويزان بزرگ، اما پشت آن چشم‌هاي شاد و چین‌وچروک‌هاي پيشاني و حرکات ماهرانه ابرو، محال است نتوان خطوط چهره‌ي دوست‌داشتنیِ غول بزرگ مهربان (BFG) را تشخيص داد. استيون اسپيلبرگ از همان نخستين سال‌هاي دهه‌ي هشتاد تلاش مي‌کرد تا به مخلوق خياليِ ساخته‌ي روالد دال جان ببخشد، اما تنها به لطف دیدار با مارک رايلنس بود که اين رؤيا عاقبت رنگ واقعيت به خود گرفت. به همین مناسبت، در طبقه فوقانی هتل کارلتونِ شهر کن که غول بزرگ مهربان در بخش خارج از مسابقه جشنواره آن حضور دارد، جشنی برپاست. در اتاق کناري، اسپيلبرگ مشغول پاسخ‌گویی به سؤالات خبرنگاران بين‌المللي است. همسرش کيت کاپشاو عینکی بزرگ و سیاه‌رنگ به چشم دارد و در راهروها قدم مي‌زند. و مارک رايلنس هم فرصتی پیدا کرده تا درباره تام هنکس شوخي کند؛ حالا دیگر او نیز در حلقه‌ي نخستِ اسپيلبرگي‌هاست. [...]
