شاید مهم‌ترین شباهت در شهر سیلویا و آکادمی الهگان، دست‌کم در نگاه نخست، شیوه‌ای باشد که دوربین چهره آدم‌ها را ثبت می‌کند، یا نحوه‌ای که ما این صورت‌های اغلب جوان و زیبای زنانه را می‌بینیم، با طراوت، طبیعی، با ژست‌هایی خودانگیخته و میمیکی کنترل‌نشده، انگار متوجه‌ حضور نگاه دوربین یا نگاه قهرمان (در فیلم اول) بر خود نیستند. هر دو فیلم می‌توانند زیبایی و وجود زنانه و پرشور این زنان را تسخیر کنند، و حتی در کوتاه‌ترین نماها و قاب‌ها از آنها یک شخصیت بسازند، زنی با گوشت، پوست و خون. [...]